Τα εγκλήματα πολέμου μένουν αδιερεύνητα και ατιμώρητα αναφέρει η οργάνωση στην έκθεση «Παραμελημένοι στο Σκοτάδι» που εστιάζει κυρίως σε αεροπορικές επιχειρήσεις και νυχτερινές επιδρομές που πραγματοποιήθηκαν από τις δυνάμεις των ΗΠΑ.
«Χιλιάδες Αφγανοί σκοτώθηκαν ή τραυματίστηκαν από τις δυνάμεις των ΗΠΑ μετά την εισβολή, αλλά τα θύματα και οι οικογένειές τους έχουν ελάχιστες πιθανότητες επανόρθωσης.
Το στρατιωτικό σύστημα δικαιοσύνης των ΗΠΑ σχεδόν πάντα αποτυγχάνει να κρατήσει τους στρατιώτες του υπόλογους για τις παράνομες δολοφονίες και άλλες κακομεταχειρίσεις»...
δηλώνει ο Richard Bennett, διευθυντής της Διεθνούς Αμνηστίας για την Ασία και τον Ειρηνικό.
«Σε καμία από τις περιπτώσεις που διερευνήσαμε – οι οποίες περιλαμβάνουν περισσότερους από 140 θανάτους αμάχων - δεν ασκήθηκε δίωξη από το στρατό των ΗΠΑ. Αποδείξεις για πιθανά εγκλήματα πολέμου και παράνομες δολοφονίες έχουν φαινομενικά αγνοηθεί» προσθέτει.
Η Διεθνής Αμνηστία διερεύνησε λεπτομερώς 10 περιστατικά θανάτων αμάχων από στρατιωτικές επιχειρήσεις των ΗΠΑ, που έλαβαν χώρα μεταξύ του 2009 και του 2013, Τουλάχιστον 140 άμαχοι σκοτώθηκαν στα περιστατικά που διερεύνησε η Διεθνής Αμνηστία, συμπεριλαμβανομένων εγκύων γυναικών και τουλάχιστον 50 παιδιών. Η οργάνωση πήρε συνέντευξη από περίπου 125 μάρτυρες, θύματα και μέλη των οικογενειών θυμάτων, συμπεριλαμβανομένων πολλών ατόμων που δεν είχαν δώσει κατάθεση ποτέ.
Δύο από τα περιστατικά που διερευνήθηκαν αφορούν την επιδρομή των Ειδικών Δυνάμεων σε ένα σπίτι στην επαρχία Paktia το 2010, εξαναγκαστικές εξαφανίσεις, βασανιστήρια και δολοφονίες στις περιοχές Nerkh και Maidan Shahr στην επαρχία Wardak, το διάστημα μεταξύ Νοεμβρίου 2012 - Φεβρουαρίου 2013. Τα περιστατικά περιλαμβάνουν πολλά και πειστικά αποδεικτικά στοιχεία για εγκλήματα πολέμου, για τα οποία κανείς δεν έχει διωχθεί ποινικά.
Βασανιστήρια και δολοφονίες
Ο Qandi Agha, πρώην κρατούμενος των Ειδικών Δυνάμεων των ΗΠΑ στην περιοχή Nerkh τα τέλη του 2012, μίλησε για τις καθημερινά βασανιστήρια, τα οποία υπόμεινε. «Τέσσερις άνθρωποι με χτυπούσαν με καλώδια. Έδεσαν τα πόδια μου μαζί και χτυπούσαν τα πέλματα των ποδιών μου με ένα ξύλινο ραβδί. Με γρονθοκόπησαν στο πρόσωπο και με κλότσησαν. Χτυπούσαν το κεφάλι μου στο πάτωμα» καταθέτει υποστηρίζοντας ότι «βουτούσαν το κεφάλι μου σε ένα βαρέλι νερό και μου έκαναν ηλεκτροσόκ».
Σύμφωνα με τον Agha στα βασανιστήρια συμμετείχε προσωπικό των δυνάμεων των ΗΠΑ και του Αφγανιστάν. Τέσσερις από τους οκτώ φυλακισμένους, που κρατούνταν μαζί του, σκοτώθηκαν ενώ ήταν κρατούμενοι των δυνάμεων των ΗΠΑ, συμπεριλαμβανομένου ενός ατόμου, του Sayed Muhammed, στη δολοφονία του οποίου δήλωσε ότι ήταν αυτόπτης μάρτυρας.
Στο σκοτάδι οι οικογένειες των θυμάτων
Επίσημες ποινικές έρευνες για τη δολοφονία αμάχων στο Αφγανιστάν είναι εξαιρετικά σπάνιες. Η Διεθνής Αμνηστία γνωρίζει μόνο έξι περιπτώσεις από το 2009, για τις οποίες προσωπικό των δυνάμεων των ΗΠΑ οδηγήθηκε σε δίκες. Από τους δεκάδες μάρτυρες, τα θύματα και τα μέλη οικογενειών θυμάτων με τα οποία μίλησε η Διεθνής Αμνηστία, μόνο δύο άνθρωποι κατέθεσαν ότι τους πήραν συνέντευξη ερευνητές από το στρατό των ΗΠΑ. Σε πολλές από τις περιπτώσεις που περιλαμβάνονται στην έκθεση, εκπρόσωποι του ΝΑΤΟ ή του στρατού των ΗΠΑ ανακοίνωναν τη διεξαγωγή έρευνας, αλλά δεν έδιναν περισσότερες πληροφορίες για την πρόοδό της ή τα πορίσματά της – αφήνοντας στο σκοτάδι τα θύματα και τα μέλη των οικογενειών τους.
«Καλούμε το στρατό των ΗΠΑ να διερευνήσει άμεσα όλες τις περιπτώσεις που τεκμηριώνονται στην έκθεσή μας, καθώς και κάθε άλλη περίπτωση θανάτου αμάχων. Τα θύματα και οι οικογένειές τους αξίζουν δικαιοσύνη» σημειώνει ο Richard Bennett.
Αυτοαστυνόμευση του στρατού των ΗΠΑ
Το κύριο εμπόδιο στην απόδοση δικαιοσύνης για τα θύματα Αφγανών αμάχων και τα μέλη των οικογενειών τους, είναι το βαθιά προβληματικό στρατιωτικό σύστημα δικαιοσύνης των ΗΠΑ. Ουσιαστικά, το σύστημα αυτό είναι μια μορφή αυτο-αστυνόμευσης, είναι «καθοδηγούμενο από τη διοίκηση», και βασίζεται, σε μεγάλο βαθμό, στις αφηγήσεις των στρατιωτών για τις ενέργειες τους ώστε να αξιολογήσει τη νομιμότητα μιας συγκεκριμένης επιχείρησης. Με την έλλειψη ανεξάρτητων εισαγγελικών αρχών, επαφίεται στους στρατιώτες και τους διοικητές μονάδων να αναφέρουν οι ίδιοι πιθανές παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων, καθιστώντας σαφή την σύγκρουση συμφερόντων.
Στις σπάνιες περιπτώσεις που μια υπόθεση φτάνει στο στάδιο της δίωξης, υπάρχουν σοβαρές ανησυχίες σχετικά με την έλλειψη ανεξαρτησίας των στρατιωτικών δικαστηρίων των ΗΠΑ. Είναι εξαιρετικά σπάνιο να κληθούν οι ίδιοι οι Αφγανοί για να καταθέσουν σε αυτές τις περιπτώσεις. «Υπάρχει επείγουσα ανάγκη για μεταρρύθμιση του συστήματος της στρατιωτικής δικαιοσύνης των ΗΠΑ. Οι ΗΠΑ πρέπει να μάθουν από άλλες χώρες οι οποίες τα τελευταία χρόνια έχουν κάνει τεράστια βήματα στην πολιτικοποίηση των στρατιωτικών συστημάτων δικαιοσύνης τους» υποστηρίζει ο Richard Bennett.
Σύμφωνα με την έκθεση της Διεθνούς Αμνηστίας ο στρατός των ΗΠΑ αποκρύπτει συνολικά στοιχεία σχετικά με την ευθύνη για τις απώλειες αμάχων, και σπάνια παρέχει πληροφορίες σχετικά με ατομικές υποθέσεις. Το σύστημα της ελευθερίας της πληροφόρησης της κυβέρνησης των ΗΠΑ, το οποίο αποβλέπει στο να διασφαλίζεται η διαφάνεια όταν οι κυβερνητικοί οργανισμοί αποτυγχάνουν να παρέχουν πληροφορίες, δεν λειτουργεί αποτελεσματικά σε περιπτώσεις θανάτων αμάχων.
tvxs
