ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΑΣ ΠΑΙΔΙΑ.
ΤΡΩΙΚΟ ΣΜΗΝΟΣ
Άηχες ώρες και ο Πυθαγόρας χαμένος στην άχρονη γαλήνη του σύμπαντος. Μακριά το Τρωϊκό σμήνος και οι γιοί του Άρη, οι Ορχομένιοι Δαίμονες, ακονίζουν τις ιαχές τους στους μεταλλικούς μετεωρίτες του υλιστικού στερεώματος.
Και όμως “Εστίν ούν η ουσία των πραγμάτων αρμονία και αριθμός σφαιρών στρεφομένων”.
Άηχες ώρες για ωταλγικά αισθητήρια αδαών...
Σημασία εδώ έχει το κλάμα της Αστυόχης για τα... γεννήματά της από τον έρωτα του φοβερού Διογενή Μεταλλοκρούστη.
Πάντα στη Σπάρτη κύνες θα θυσιάζουν στο βωμό του, καθώς τα Οργισμένα Ηνωμένα Έθνη θα τεμαχίζουν λαούς και συνειδήσεις μπροστά στα δακρυσμένα μάτια του Δευκαλίωνα.
Φοβερέ Ιάλμενε ώρα σου πάλι!
Πετάξου, εκτοξεύσου, εφάρμοσε τη μαύρη σου τέχνη στης Φιλαστίν τα χώματα.
Ορδές βαρβάρων παίζουν στα ζάρια τα ιμάτια της πόλης.
Εδώ οι Μαμελούκοι εδώ οι Σελευκίδες εδώ οι Ρωμαίοι εδώ και οι Βυζαντινοί και πιο πέρα οι Ομεϊάδες και οι Αμπάσηδες, όλοι δέντρα που σε άλλη γη θε να ριζώσουν.
Μα κόσμε μου, τα δέντρα δεν φυτεύονται, φύονται και έτσι μονάχα το αίμα μένει στη γη, που αναβλύζει από τους λάκκους της βίαιης αναδάσωσης.
Άηχες ώρες...
Ποιός ζει χωρίς αρμονία;
Ποιός λεύτερα ανασαίνει σαν περιστέρι που κρατά τον κότινο στο ράμφος;
Ο Μουαγιέτ δεν μιλά και ο Νταν σκυφτός βαδίζει.
Ποιός ξέρει ο Μπανίγια τί σκέφτεται εκεί πάνω στην σπηλιά του Πάνα...
Μα πάντα ο Γιαρδεϊν έχει τη χάρη να βαφτίζει πόθους αθανασίας.
Τι φοβάσαι;
Τίποτα δεν σου ανήκει και όλα δικά σου είναι.
Εσύ ο κυρίαρχος των έργων σου και ο συνεχιστής της γενιάς σου.
Αυτοί δεν υπάρχουν, δεν γεννήθηκαν ποτέ μα δεν το ξέρουν.
Δείξε μου το Σήμα του Ασκάλαφου...
Είναι ο μεγάλος ηττημένος του σύμπαντος και η θλίψη ανήκει μονάχα στον Πατέρα του.
Η Φιλαστίν σε περιμένει πίσω από τη νύχτα, να γεννήσει το φως του Έρωτά σου.
Χαμογέλα.
Σου ετάχθη η ουσία των πραγμάτων και η αρμονία των στρεφομένων σφαιρών γιατί... οι ώρες έχουν πάρει τον ήχο απ'την καρδιά σου και από την πίστη των αιώνων για τη δικαίωση των ιερών υδάτων.
ΣΩΤΗΡΗΣ ΜΠΟΤΑΣ
