Πέμπτη 9 Οκτωβρίου 2014

«Η μεγαλύτερη θρησκεία είναι η ανθρωπιά μας»

Posted by ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ TΗΝ ΚΡΙΣΗ ΣΑΣ Πέμπτη, Οκτωβρίου 09, 2014
Ο δημοσιογράφος Σαΐντ Μπασίρ διώκεται στο Πακιστάν για τις ιδέες και την αρθρογραφία του.
 
Έγκλειστος στο κέντρο κράτησης Κομοτηνής, έχει υποβάλει δύο αιτήσεις χορήγησης ασύλου που απορρίφθηκαν. 
Αν απελαθεί, κινδυνεύει η ζωή του. Μιλά στην «Εφ.Συν.» για τις άθλιες συνθήκες που επικρατούν στα στρατόπεδα.

«Αν κάποιος θέλει να δει τα προβλήματά μας, να μας επισκεφθεί. 
Η μεγαλύτερη θρησκεία είναι η ανθρωπιά μας».
 
Τον λένε Σαΐντ Μπασίρ. Πρόσφυγας από το Πακιστάν, δημοσιογράφος στη χώρα του, που διώκεται για τις ιδέες του, έγκλειστος στην Ελλάδα στο κέντρο κράτησης της Κομοτηνής. Από μέρα σε μέρα κινδυνεύει με... απέλαση στη χώρα του. Τα δύο πρώτα αιτήματα για χορήγηση πολιτικού ασύλου απορρίφθηκαν.


Στο Πακιστάν έχει πέσει θύμα ξυλοδαρμού πολλές φορές καθώς διώκεται λόγω της αρθρογραφίας του σε γνωστά διαδικτυακά ειδησεογραφικά πρακτορεία. Σύμφωνα με μέλη της συνέλευσης Nolager (συλλογικότητα που ασχολείται με το ζήτημα των κέντρων κράτησης), η θεματολογία των άρθρων για τα οποία διώκεται αφορά τις σχέσεις της χώρας του, του Ισραήλ και του Ιράν με τις ΗΠΑ και τη δραστηριότητα των μυστικών υπηρεσιών στην εξωτερική πολιτική των εν λόγω χωρών.


Σε επικοινωνία που είχαμε μαζί του υπογράμμισε πως αν επιστρέψει στη χώρα του, θα τεθεί σε σοβαρό κίνδυνο η ζωή του λόγω των απόψεων που στο παρελθόν εξέφρασε δημοσιογραφικά. «Τα σημάδια των βασανισμών τα έχω ακόμα», μας λέει.


Μαρτυρία για την Αμυγδαλέζα


Αλλά και σε αυτήν την πολύ κρίσιμη στιγμή της ζωής του ο Σαΐντ δεν σταματά να γράφει και να μοιράζεται τις σκέψεις του με τον κόσμο έξω από τη φυλακή του. Περιγράφει τις απάνθρωπες συνθήκες κράτησης στην Αμυγδαλέζα, όπου βρέθηκε πριν από το κέντρο της Κομοτηνής: «Είναι πολλοί που είναι μέσα και βρίσκονται στους 20 με 21 μήνες, και παραπάνω από 21 μήνες, και δεν έχουν καμία ελπίδα για την ελευθερία τους. Αναρωτιέμαι, αυτός ο νόμος τι σχέση έχει με τα ανθρώπινα δικαιώματα; Και όταν κάποιος άνθρωπος κουραστεί από αυτή την τιμωρία και διαμαρτυρηθεί, τότε οι αρχές τον χτυπάνε και τον βασανίζουνε μπροστά σε όλους. Και μετά τον βγάζουν από αυτό το κέντρο κράτησης και τον στέλνουν σε κάποιο άλλο».


Ο Σαΐντ δίνει τη δική του μαρτυρία για τον θάνατο στην Αμυγδαλέζα του 52χρονου Μοχάμεντ Φαρούκ Χοσέιν τον Ιούλιο του 2014: «Επαθε καρδιακή ανακοπή και οι αρχές δεν του παρείχαν βοήθεια εκείνη την ώρα και γι’ αυτό έχασε τη ζωή του. Οι κρατούμενοι γενικά κάνουν αιτήματα για προβλήματα υγείας αλλά τελικά δεν τους πηγαίνουν στον γιατρό. Αν τελικά κάποιος πάει στον γιατρό και ο γιατρός τού δώσει φάρμακα, τα φάρμακα τα παίρνουν οι αστυνομικοί, οι οποίοι πολλές φορές μετά ξεχνάνε να τα δώσουνε στους αρρώστους».


Στα κείμενά του, γραμμένα μέσα από τα κέντρα κράτησης, εξηγεί τις πολιτικές εκτιμήσεις που τον έφεραν στη σημερινή δύσκολη θέση και καταφέρεται εναντίον του πρέσβη του Πακιστάν στην Ελλάδα και της ΕΛ.ΑΣ.: «Εμείς μέσα σε κέντρα κράτησης κι εκείνος (ο πρέσβης) δεν αναφέρει και πολλά. Μέσα στην Ομόνοια η ΕΛ.ΑΣ. χτυπάει, κλέβει τα μαγαζιά μας και ο λόγος είναι ότι ο πρέσβης μας αδιαφορεί. Αν μίλαγε στην ελληνική κυβέρνηση ο πρέσβης για μας που είμαστε μέσα στα στρατόπεδα πάνω από 18 μήνες, τότε εκείνη δεν θα είχε τη δυνατότητα να μας κρατήσει τόσο πολύ.


«Θα συνεχίσω να γράφω»


»Ξέρω πολύ καλά ότι τον πρέσβη δεν τον ενδιαφέρουν όμως ούτε οι έμποροι της Ομόνοιας ούτε εμείς. Οταν έρχεται στο κέντρο κράτησης, φέρνει φαγητά και μας λέει πως πρέπει να φύγουμε για το Πακιστάν, όπου δίνουν κι ένα πιάτο φαγητό».


Και συνεχίζει: «Για να είναι κάποιος δημοσιογράφος, απλά χρειάζεται να είναι τίμιος και να μας προσέχει. Ανθρωπος που έχει καρδιά για να μας ακούσει. Δεν θα φύγω από την Ελλάδα. Θα συνεχίσω να γράφω…»



Του Κώστα Ζαφειρόπουλου, 
efsyn.gr
  • Blog Archive